Elian Pelzer

Het maken van dingen -of het nou tekenen, schilderen, schrijven, dichten of boetseren is- kan je helpen je beter te voelen. Bij Elian is dat fotograferen. Het liefst buiten, in de natuur. Ze is er graag omdat de natuur niets van haar vindt. Daarom is ze ook graag in de Dierenweide. Omdat dieren niet oordelen. Voor de decembereditie van 2024 in de Rebushalte stonden niet haar foto’s uit de natuur centraal maar een klein geel balletje. Een balletje wat, zoals Elian zelf zei, haar helpt om niet te dissociëren. Het geeft haar houvast. De foto’s op de poster aan de buitenzijde van de vitrine, geven een inkijkje in het leven van Elian. Het balletje neemt je mee door momenten in haar dag. Op de binnenzijde is een zwart-wit foto van Elian te zien waar een hand het balletje vasthoudt. Het is de hand van haar moeder Henriëtte die haar heeft haar geïnspireerd om te gaan fotograferen. Henriëtte was ook de reisgenoot van Elian tijdens de opnames van de podcast ‘Het Wachten Waard‘.